2:185 siyam kk✔️

2:185 siyam kk✔️

The meaning of the Qur'anic verse that has been distorted is 2:185, the correct interpretation of which is very important so that the command of Allah is understood according to its original spirit.

 The month of Ramadan in which the Qur'an was revealed as guidance to people and signs of guidance and separation. If you are sick or on a journey, it is one of the last few days. (2:185)

 In this verse, this fallacy is actually being removed in which people fast in Ramadan, that is, they fast without anyone listening, but this fast is not to fast for Allah, but it is to fast for the fabricated god of the polytheists.

 In the above verse, Allah's command is written in separate rules and clauses in the same way as you see in the orders of a legislative body, that is, the law is written first, then the clauses and rules applicable to it are written number wise.  Is .  Lawyers will understand this very well. Those who are not lawyers should see the Statutory Law of the state.  are written separately so that each clause and each rule applicable to this Act may be clearly and distinctly understood separately.  Neither one regulation is modified by another regulation nor one clause is mixed with another clause.  In this verse and other verses of the Qur'an, the rules of Allah's command are written separately with hyphens, ignoring which our scholars and translators in the translations of the Qur'an have made them good mud for this reason.  It is important that they can interpret the Quranic verses according to their own ideas.  See the word-for-word interpretation of this verse 2:185

"Shahr" according to its basic letters is called the shiny and bright object that actually emerges.  Because polytheists worshiped shiny things, including all the celestial objects that shine in the darkness of the night. The sun also shines, but the polytheists kept it aside by giving it the status of the wife of the Arab moon God, but considering the moon as masculine.  They gave him the status of God and the stars shining in the darkness were considered by the polytheists of Arabs to be the children born of the moon god and his wife the sun.  Therefore, considering the moon as the source of brightness and light in the darkness, it was called "City".  When the counting of months started from the moon, the month also came to be called "City".  While in Arabic, the month is called "city calendar".  If you look at the Arabic to English dictionary, you will see that "Honeymoon" is still called "Shar al-Asl" in Arabic.  In English, the month is also called MONTH, just like in Arabic, the month is called "city calendar" with the full word.  MONTH is a combination of two words “MON + NTH” in which MOON is abbreviated as MON and the mathematical term nth term i.e. calendar is abbreviated as NTH and according to the rule, the middle N of both is common and made into MONTH.  Is .  According to the writing rules, if the name of a month is used in a writing, then the month is not written with it, and whoever writes like this is considered to be ignorant of knowledge and literature, and his writing is considered wrong.  For example, according to the rules of the English language, writing such a sentence as "In the month of January" is wrong according to the rules of the language, but the correct sentence will be "In January" or if there is a specific January or in which January something special happens.  If it happened, only the will be added to it, but month is not written with the name of a month because writing like this is a scribal mistake, because everyone knows that the names of months up to January, February or December are themselves a  The month is  The same is the case with Arabic literature, but the Arabic language is so mature in linguistics that a wrongly written word in Arabic writing appears at a glance, and the Arab nation is also like that which calls others dumb in linguistics.  Of course, there is no difference whether the month is called the moon or the month in Persian and its sister language, Urdu.  In Urdu, you must have commonly heard that it is the empty moon, meaning there is no festival or event in this month.  As if in sentences like "empty moon" in Urdu language, the moon is also taken as "month", which makes some people confused that what is the relationship between the moon and the month?

 Therefore, in the ridiculous manner in which the Qur'anic verses have been translated, Allah's writing is not so poor or outdated that the linguist should ask with contempt, "What fool has written this sentence, in which Ramadan is called Ramadan?"  The month or the moon of Ramadan has been addressed.  Therefore, in the above verse 2:185, the word "Shahr" that comes before Ramadan, according to the rules of grammar, the month or the moon cannot be taken from this "Shahr".  But it will be used because Ramadan was already named as one of the twelve months of the year before Islam, in which there was loud worship and alms giving for charity and fasting for hunger and thirst.  are kept  The Qur'an used the name of the month by which people knew it so that people would not misunderstand Allah's message about what they were being commanded to do in Ramadan.  So here "Shahr" means "announcement" and publicity. The word "Ramadan" coming after it is the well-known form without "Al" which means that Ramadan has no special significance in any way.  This month has not been declared as blessed as we have declared it to be the month of Allah.  The next word is "الَّذِيْ" which is usually translated as 'asm mosoom' as 'which, which, that' etc. but according to Arabic grammar "الَّذِيْ" can be taken as a noun only when its  The word with a well-known noun i.e. "Al" must be used, otherwise "Al-Al-Dhiy" is derived from the Arabic root word "Luzh" and its translation will be considered as "pleasure, enjoyment, fun, pleasure and joy" according to its root word.  Therefore, the meaning of "Shahr Ramzan Al-Dhee" will be that "The announcement of happiness/pleasure/pleasantness in Ramadan is that"

 "Unzil" means convey, bring forward, manifest.  In the Arabic language, “Nazil” is a past tense verb and “Unzil” is a verb to do something.  Extending and revealing something to others is also included in the meanings of "Unzil."  "Fih" means in it.  "Al-Qur'an" is the special item that comes with the well-known "al".  As if in fact, in the words of "The city of Ramzan, in which the Qur'an was revealed," it is being said that "The glad tidings are to convey the Qur'an to the people in Ramadan."

 How sad that our scholars, in order to prove the false virtue of Ramadan, deviated from the rules and misguidedly translated these Quranic words as "the month of Ramadan is the month in which the Quran was revealed".  In weighing this disbelief, none of the scholars saw the difference between "happened" and "do" and one after the other the crowd continued calling "do" "happened".  Just like the past tense of the verb "kitab" means "write" and "aktab" means "write", each verb of the Arabic language is formed by the same rule, in which the imperative verb begins with "alif". Therefore, if  If it had been "revealed" then the wealth would have been taken. Indeed, it has been said that the Qur'an was revealed in Ramadan, but here Allah has ordered us with the commandment of "unzilla" that you should convey the Qur'an to the people in Ramadan and tell them about it.  Which is written in the Quran.  But what can we say when our faith includes this disbelief that the Quran was not written according to grammar!  As if in order to destroy our faith, we were made to understand that the Arabic grammar, in which the verb "unzil" will be used, continued to exist, but what the disciples of the polytheists have fabricated in the name of Qur'anic interpretation is on the one hand.  The commentators who wrote the false interpretation of the Qur'an knew that firstly, considering it a sin, no one would dare to say that the Qur'an was not revealed in Ramadan, and if God willing, someone caught this grammatical error, which we believe in the faith of the people.  If it is done intentionally to spoil it, then we will refute it by saying that no grammar has been used in the Qur'an.  But the less intelligent do not know that if no grammar is used in the Qur'an, then how can the statement of the Qur'an be correct? Then anyone will translate anything.  The same was translated.  The quality of Allah's writing can be maintained only if the words of Allah are translated according to the rules of the same language in which it was revealed.  ” هودًى لِّلّنَّاسِ ” which is for the guidance of people.

 Therefore, the words of this verse 2:185 are talking about the guiding law that exists in the Qur'an for the guidance and guidance of people and which is on us to convey to people in Ramadan.  Duty was imposed.  The well-known form "Al" was not added to Ramadan because by using the well-known noun "Ramadan" the responsibility of conveying the message of the Qur'an to the people would be reserved for only one Ramadan in which the Holy Prophet and the Holy Prophet (PBUH) were imprisoned.  The duty of the companions was to convey the message of Allah to the people, whereas the purpose of Allah was to convey the Qur'an to the people in every Ramadan.  It should also be understood by those who claim that the Qur'an was revealed in Ramadan that the Qur'an is not talking about a particular Ramadan in which a special event like the revelation of the Qur'an took place.  The word comes.  Therefore, after telling the main principle of guidance until "Hudًى لِّلِنَّاسِ" for people, the clauses of this guidance i.e. "Hudًى لِّلّنَّاسِ" are being told in the form of separate sentences with the conjunction letter "و".

 ” وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْحُدَى” means “and the guides are the truths”

 "بَيِّنَاتٍ" actually means "between" i.e. BETWEEN just as the legislatures write the word BETWEEN before stating the small clauses of the state law because what is between the law is now stated.  is going.

 Our scholars took the meaning of "BAYINNAT" as "signs of guidance" so that the most important thing that is being told in the first verse of this verse should be hidden and the letter of connection (و) while keeping the rules above the niche.  The meaning of the Qur'an should be distorted by mixing the things that come before and the things that come after it in such a way that the things that Allah Almighty strictly forbids should be made a command to do and presented to the people.  The thing to be understood is that when the words of guidance or guidance came in the sentence of "Hūdًى لِّلْنَّاسِ", then what is the meaning of repeating the signs of guidance in "وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْحَدَى"?

 وَالْفْرقانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَسُومُ” This is the essence of the guidance which is being started with the conjunction (و) which is the first and complete clause of the guidance described in the Qur’an.  In which "Wal-Furqan" means "and are separated", "separated", "cut".  "Furqan" is actually derived from the basic Arabic word "Farq". It is the same difference that is also used as "Different" in accounting and math questions and in which the difference of 2 and 4 is called 2.  .  That is negative (MINUS).  "Faman" of course whoever "F" comes at the beginning of a word, then that thing is very mandatory, very important and very decisive and absolutely correct and "Man" means whoever (WHOEVER).  "Minkum" means from all of you."  "Min" and "Kum" are the plural pronouns of those who are being addressed.  Coming with the word "Al-Shahr" means neither the month nor the fame, but the specific moon, which was called Chand Khuda.  Wherever God's moon was mentioned in the Qur'an, it was called "Al-Shahr" meaning the reserved for people and "Al-Shahr" meaning the forbidden moon.

 ” فِلْيَسُمْهُ ” is a compound word of Arabic language which is a sentence in itself.  The first "f" is telling its truth.  After that, the next one gives the meaning of "For" meaning "Yasum" is a verb in the present tense and this is the fast that our scholars use to fast, but in the Qur'an, this is the fast and its plural "fasting for someone".  It has been used in the words of standing up and standing up for someone without listening to anyone.  "H" coming at the end of "Falysumhu" is actually the singular pronoun of a third object or a third person, which is also called the absent pronoun.  This pronoun goes straight back to "Al-Shahr" i.e. Fasting for that (Al-Shahr).

 Well, according to our scholars, we also take the meaning of "Yasum" to be fasting, from which the meaning of this complete clause "Wal-furqan-fiman shahid minkum al-shahr falyasumh" will be that "And those people cut off from you completely."  Separated who fast for the Moon God”

 If we take the word "al-shahr" in this verse to mean the month of Ramadan at the request of our scholars, then the meaning of this clause of the Qur'an becomes even more clear.  In this case, the meaning of these words of the Qur'an, "Wal-furqaan-fi-man-shahid-minkum-ul-shahr-falya-summah" will be that "the one among you who fasts in the month of Ramadan is completely cut off from you".

 This is the miracle of Allah's word that no matter how hard Satan tries, he cannot change Allah's statement, but if seen with open eyes, the meanings of Allah's statement go against those who do Satan.

Now who are those who are called "you"?  These are surely the people to whom this message was given, i.e. Allah's Prophet Muhammad and his companions.

 It is as if this verse of the Qur'an, "Walfurqan, the mouth of a martyr, from the month of the month, is the sum of his days," clearly states that "whoever fasts in Ramadan is not a Muslim at all, but a polytheist, a disbeliever, and a non-Muslim."

 The rest of the details of this verse will be explained later because the text will be long and incomprehensible.

 Now it is your choice to fast or not.  This is the order of Allah which has been explained in detail in front of you.

 The arrival of Ramadan is here and preparations are being made for its grand welcome. Geo News is chanting "Dil Dil Ramadan" and other Urdu television channels are also echoing the slogans of "Labeek Ya Ramadan".  But none of these institutions have been able to at least research the reality of Ramadan before raising slogans. 

....

Google translate no guarantee:

বিকৃত কৰা কোৰআনৰ আয়াতৰ অৰ্থ হ’ল ২:১৮৫, যাৰ শুদ্ধ ব্যাখ্যা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যাতে আল্লাহৰ আজ্ঞা ইয়াৰ আদি আত্মা অনুসৰি বুজিব পৰা যায়।

  যি ৰমজান মাহত কোৰআন অৱতীৰ্ণ হৈছিল মানুহৰ বাবে হিদায়ত আৰু হিদায়ত আৰু বিচ্ছেদৰ চিন হিচাপে।  যদি আপুনি অসুস্থ বা যাত্ৰাত আছে তেন্তে সেয়া শেষৰ কেইদিনমানৰ ভিতৰত এটা।  (২:১৮৫)

  এই আয়াতত আচলতে এই ভ্ৰান্তি আঁতৰোৱা হৈছে য'ত মানুহে ৰমজানত ৰোজা কৰে, অৰ্থাৎ কোনেও নুশুনাকৈ ৰোজা কৰে, কিন্তু এই ৰোজা আল্লাহৰ বাবে ৰোজা নহয়, বৰঞ্চ ই মৰিষকৰ ৰচনা কৰা ভগৱানৰ বাবে ৰোজা।

  ওপৰৰ আয়াতত আল্লাহৰ আজ্ঞা পৃথক নিয়ম আৰু দফাত যিদৰে আপুনি বিধান সংস্থাৰ আদেশত দেখাৰ দৰে লিখা হৈছে, অৰ্থাৎ প্ৰথমে আইন লিখা হৈছে, তাৰ পিছত ইয়াৰ ওপৰত প্ৰযোজ্য দফা আৰু নিয়ম সংখ্যা অনুসৰি লিখা হৈছে  .  হৈছে .  উকীলসকলে এই কথা ভালদৰে বুজিব।  যিসকল অধিবক্তা নহয় তেওঁলোকে ৰাজ্যৰ বিধিগত আইন চাব লাগে।  এই আইনখনৰ বাবে প্ৰযোজ্য প্ৰতিটো দফা আৰু প্ৰতিটো নিয়ম পৃথকে পৃথকে স্পষ্ট আৰু স্পষ্টভাৱে বুজিব পৰাকৈ পৃথকে লিখা হৈছে।  কোনো এটা নিয়ম আন এটা নিয়মৰ দ্বাৰা পৰিৱৰ্তিত নহয় বা এটা দফা আন এটা দফাৰ সৈতে মিহলি কৰা নহয়।  এই আয়াত আৰু কোৰআনৰ অন্যান্য আয়াতত আল্লাহৰ আজ্ঞাৰ নিয়মবোৰ হাইফেনেৰে পৃথকে পৃথকে লিখা হৈছে, যিবোৰক আওকাণ কৰি কোৰআনৰ অনুবাদত আমাৰ পণ্ডিত আৰু অনুবাদকসকলে এই কাৰণে ভাল বোকা কৰি পেলাইছে।  তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰণা অনুসৰি কোৰআনৰ আয়াতসমূহৰ ব্যাখ্যা কৰিব পৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।  এই পদ ২:১৮৫ পদৰ শব্দৰ পিছত শব্দৰ ব্যাখ্যা চাওক:

ইয়াৰ মৌলিক আখৰ অনুসৰি "শ্বহৰ"ক প্ৰকৃততে উদয় হোৱা চিকচিকিয়া আৰু উজ্জ্বল বস্তু বুলি কোৱা হয়।  কাৰণ মুশ্বৰিকসকলে ৰাতিৰ আন্ধাৰত জিলিকি থকা সকলো আকাশী বস্তুকে ধৰি চিকচিকিয়া বস্তুৰ পূজা কৰিছিল।  সূৰ্য্যও জিলিকি উঠে, কিন্তু মুশ্বৰিকসকলে ইয়াক আৰব চন্দ্ৰ ঈশ্বৰৰ পত্নীৰ মৰ্যাদা দি একাষৰীয়া কৰি ৰাখিলে, কিন্তু চন্দ্ৰক পুৰুষ বুলি গণ্য কৰি।  তেওঁলোকে তেওঁক ঈশ্বৰৰ মৰ্যাদা দিছিল আৰু আন্ধাৰত জিলিকি থকা তৰাবোৰক আৰবৰ মুশ্বৰিকসকলে চন্দ্ৰ দেৱতা আৰু তেওঁৰ পত্নী সূৰ্য্যৰ পৰা জন্ম হোৱা সন্তান বুলি গণ্য কৰিছিল।  সেয়েহে চন্দ্ৰক আন্ধাৰত উজ্জ্বলতা আৰু পোহৰৰ উৎস বুলি বিবেচনা কৰি ইয়াক "চহৰ" বুলি কোৱা হৈছিল।  চন্দ্ৰৰ পৰা মাহ গণনা আৰম্ভ হ'লে মাহটোক "চহৰ" বুলিও কোৱা হ'ল।  আৰবী ভাষাত এই মাহটোক "চহৰৰ কেলেণ্ডাৰ" বুলি কোৱা হয়।  আৰবীৰ পৰা ইংৰাজী অভিধানখন চালে দেখিব যে "হানিমুন"ক আৰবী ভাষাত এতিয়াও "শ্বাৰ আল-আছল" বুলি কোৱা হয়।  ইংৰাজীত মাহটোক MONTH বুলিও কোৱা হয়, ঠিক আৰবী ভাষাত মাহটোক সম্পূৰ্ণ শব্দৰ সৈতে "city calendar" বুলি কোৱা হয়।  MONTH হৈছে দুটা শব্দৰ সংমিশ্ৰণ “MON + NTH” য’ত MOON ক সংক্ষিপ্তভাৱে MON আৰু গাণিতিক পদ nth term অৰ্থাৎ কেলেণ্ডাৰক NTH বুলি সংক্ষিপ্ত কৰা হয় আৰু নিয়ম অনুসৰি দুয়োটাৰে মাজৰ N সাধাৰণ আৰু MONTH কৰা হয়।  হৈছে .  লেখাৰ নিয়ম অনুসৰি যদি কোনো লিখনিত এমাহৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰা হয়, তেন্তে মাহটো তাৰ লগত লিখা নহয়, আৰু যিয়ে এনেদৰে লিখে তেওঁক জ্ঞান আৰু সাহিত্যৰ বিষয়ে অজ্ঞান বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু তেওঁৰ লেখা ভুল বুলি গণ্য কৰা হয়।  উদাহৰণস্বৰূপে, ইংৰাজী ভাষাৰ নিয়ম অনুসৰি "জানুৱাৰী মাহত"ৰ দৰে বাক্য লিখাটো ভাষাৰ নিয়ম অনুসৰি ভুল, কিন্তু শুদ্ধ বাক্যটো হ'ব "জানুৱাৰী মাহত" বা নিৰ্দিষ্ট বাক্য থাকিলে  জানুৱাৰী বা যি জানুৱাৰী মাহত বিশেষ কিবা এটা ঘটে।  যদি ঘটিছিল, তেন্তে তাত কেৱল উইলখন যোগ কৰা হয়, কিন্তু মাহৰ নামেৰে মাহ লিখা নহয় কাৰণ এনেকৈ লিখাটো লিখকৰ ভুল, কাৰণ সকলোৱে জানে যে জানুৱাৰী, ফেব্ৰুৱাৰী বা ডিচেম্বৰলৈকে মাহৰ নাম নিজেই ক  মাহটো আৰবী সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা, কিন্তু ভাষাবিজ্ঞানত আৰবী ভাষা ইমানেই পৰিপক্ক যে আৰবী লিখনিত ভুলকৈ লিখা শব্দ এটা চকুত পৰাকৈ ওলাই পৰে, আৰু আৰব জাতিটোও ভাষাবিজ্ঞানত আনক বোবা বুলি কোৱাৰ দৰেই।  অৱশ্যে মাহটোক চন্দ্ৰ বুলি কোৱা হয় নে পাৰ্চী আৰু ইয়াৰ ভগ্নী ভাষা উৰ্দু ভাষাত মাহ বুলি কোৱা হয় তাত কোনো পাৰ্থক্য নাই।  উৰ্দু ভাষাত আপুনি নিশ্চয় সাধাৰণতে শুনিছে যে এয়া খালী চন্দ্ৰ, অৰ্থাৎ এই মাহত কোনো উৎসৱ বা অনুষ্ঠান নাই।  যেন উৰ্দু ভাষাত "খালী চন্দ্ৰ"ৰ দৰে বাক্যত চন্দ্ৰক "মাহ" বুলিও লোৱা হয়, যাৰ বাবে কিছুমান মানুহ বিভ্ৰান্ত হয় যে চন্দ্ৰ আৰু মাহৰ মাজত কি সম্পৰ্ক?

গতিকে কোৰআনৰ আয়াতসমূহ যি হাস্যকৰ ৰূপত অনুবাদ কৰা হৈছে, আল্লাহৰ লিখনি ইমান দুখীয়া বা পুৰণি নহয় যে ভাষাবিদে অৱজ্ঞাৰে সুধিব লাগে, "কোনো মূৰ্খই এই বাক্যটো লিখিছে, য'ত ৰমজান বুলি কোৱা হয়?"  ৰমজানৰ মাহ বা চন্দ্ৰক সম্বোধন কৰা হৈছে।  গতিকে ওপৰৰ ২:১৮৫ পদত ৰমজানৰ আগতে অহা "শ্বহৰ" শব্দটো ব্যাকৰণৰ নিয়ম অনুসৰি মাহ বা চন্দ্ৰ এই "শ্বহৰ"ৰ পৰা ল'ব নোৱাৰি।  কিন্তু ইয়াৰ ব্যৱহাৰ হ’ব কাৰণ ইতিমধ্যে ইছলামৰ আগৰ বছৰৰ বাৰ মাহৰ ভিতৰত ৰমজানৰ নাম উল্লেখ কৰা হৈছিল, য’ত দান-বৰঙণিৰ বাবে উচ্চস্বৰে ইবাদত আৰু দান-বৰঙণি আৰু ভোক-পিয়াহৰ বাবে ৰোজা কৰা হৈছিল।  are kept কোৰআনে সেই মাহৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰিছিল যাৰ দ্বাৰা মানুহে ইয়াক জানিছিল যাতে মানুহে ৰমজানত কি কৰিবলৈ আদেশ দিয়া হৈছে সেই বিষয়ে আল্লাহৰ বাৰ্তা ভুল বুজি নাপায়।  গতিকে ইয়াত "শ্বহৰ" মানে "ঘোষণা" আৰু প্ৰচাৰ।  ইয়াৰ পিছত অহা "ৰমজান" শব্দটোৱেই হৈছে "আল" অবিহনে সুপৰিচিত ৰূপ যাৰ অৰ্থ হ'ল ৰমজানৰ কোনো কাৰণতে বিশেষ তাৎপৰ্য নাই।  এই মাহটো আমি যেনেকৈ আল্লাহৰ মাহ বুলি ঘোষণা কৰিছো, তেনেদৰে বাক্যবান ঘোষণা কৰা হোৱা নাই।  তাৰ পিছৰ শব্দটো হ'ল "الَّذِيْ" যিটো সাধাৰণতে 'asm mosoom' বুলি অনুবাদ কৰা হয় যেনে 'কোন, যি, সেইটো' ইত্যাদি কিন্তু আৰবী ব্যাকৰণ অনুসৰি "الَّذِيْ"ক বিশেষ্য হিচাপে ল'ব পাৰি তেতিয়াহে যেতিয়া ইয়াৰ The word with a well-known  noun অৰ্থাৎ "আল" ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব, নহ'লে "আল-আল-ধিয়" আৰবী মূল শব্দ "লুজ"ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে আৰু ইয়াৰ অনুবাদক ইয়াৰ মূল শব্দ অনুসৰি "আনন্দ, উপভোগ, মজা, আনন্দ আৰু আনন্দ" বুলি গণ্য কৰা হ'ব  .  গতিকে "শ্বহৰ ৰমজান আল-ধী"ৰ অৰ্থ হ'ব যে "ৰমজানত সুখ/সুখ/সুখৰ ঘোষণা সেইটোৱেই"।

  "উনজিল" মানে বুজাব, আগুৱাই অনা, প্ৰকাশ কৰা।  আৰবী ভাষাত “নাজিল” ভূতকালৰ ক্ৰিয়া আৰু “উনজিল” কিবা এটা কৰিবলৈ ক্ৰিয়া।  আনৰ আগত কিবা এটা সম্প্ৰসাৰণ আৰু প্ৰকাশ কৰাটোও "উনজিল"ৰ অৰ্থৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত।  "ফিহ" মানে ইয়াত।  "আল-কুৰআন" হৈছে সুপৰিচিত "আল"ৰ সৈতে অহা বিশেষ বস্তু।  যেন আচলতে "ৰমজান চহৰ, য'ত কোৰআন অৱতীৰ্ণ হৈছিল"ৰ ভাষাত কোৱা হৈছে যে "সুখৰ খবৰটো হ'ল ৰমজানত কোৰআন জনসাধাৰণৰ মাজত প্ৰেৰণ কৰা।"

কিমান দুখৰ কথা যে আমাৰ পণ্ডিতসকলে ৰমজানৰ ভুৱা গুণ প্ৰমাণ কৰিবলৈ নিয়মৰ পৰা আঁতৰি আহি এই কোৰআনৰ শব্দবোৰ ভুলকৈ অনুবাদ কৰিলে যে "ৰমজান মাহটোৱেই হৈছে কোৰআন অৱতীৰ্ণ হোৱা মাহ"।  এই অবিশ্বাসৰ ওজন কৰি কোনো পণ্ডিতে "ঘটিল" আৰু "কৰ"ৰ মাজত পাৰ্থক্য দেখা নাপালে আৰু ইটোৰ পিছত সিটোকৈ ভিৰটোৱে "কৰ"ক "ঘটিল" বুলি অভিহিত কৰি থাকিল।  যেনেকৈ "কিতাব" ক্ৰিয়াৰ ভূতকালৰ অৰ্থ "লিখা" আৰু "আক্টাব"ৰ অৰ্থ "লিখা", আৰবী ভাষাৰ প্ৰতিটো ক্ৰিয়া একেটা নিয়মৰ দ্বাৰা গঠিত, য'ত আৱশ্যকীয় ক্ৰিয়াৰ আৰম্ভণি "আলিফ"ৰে হয়।  গতিকে যদি যদি ইয়াক "প্ৰকাশ" কৰা হ'লহেঁতেন তেন্তে ধন-সম্পত্তি লোৱা হ'লহেঁতেন।  সঁচাকৈয়ে কোৱা হৈছে যে কোৰআন ৰমজানত অৱতীৰ্ণ হৈছিল, কিন্তু ইয়াত আল্লাহে আমাক "উনজিল্লা"ৰ আজ্ঞাৰে আদেশ দিছে যে আপোনালোকে ৰমজানত মানুহৰ ওচৰলৈ কোৰআন পঠিয়াব লাগে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে তেওঁলোকক জনাব লাগে।  যিটো কোৰআনত লিখা আছে।  কিন্তু যেতিয়া আমাৰ বিশ্বাসত কোৰআন ব্যাকৰণ অনুসৰি লিখা হোৱা নাছিল বুলি এই অবিশ্বাস অন্তৰ্ভুক্ত হ’লে আমি কি ক’ম!  যেন আমাৰ ঈমান ধ্বংস কৰাৰ উদ্দেশ্যে আমাক বুজাই দিয়া হ'ল যে আৰবী ব্যাকৰণ, য'ত "উনজিল" ক্ৰিয়াটো ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব, সেই ব্যাকৰণৰ অস্তিত্ব অব্যাহত থাকিল, কিন্তু যিটো কোৰআনৰ নামত মুশ্বৰিকসকলৰ শিষ্যসকলে ৰচনা কৰিছে  ব্যাখ্যা এফালে।  কোৰআনৰ ভুৱা ব্যাখ্যা লিখা ধাৰাভাষ্যকাৰসকলে জানিছিল যে প্ৰথমতে ইয়াক পাপ বুলি গণ্য কৰি কোনেও ক’বলৈ সাহস নকৰে যে ৰমজানত কোৰআন অৱতীৰ্ণ হোৱা নাই, আৰু যদি ঈশ্বৰে ইচ্ছা কৰিলে কোনোবাই এই ব্যাকৰণগত ভুল ধৰিলে, যিটো...  আমি মানুহৰ বিশ্বাসত বিশ্বাস কৰোঁ।  যদি ইচ্ছাকৃতভাৱে ইয়াক নষ্ট কৰিবলৈ কৰা হয়, তেন্তে আমি ইয়াক খণ্ডন কৰিম যে কোৰআনত কোনো ব্যাকৰণ ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাই।  কিন্তু কম বুদ্ধিমানসকলে নাজানে যে যদি কোৰআনত কোনো ব্যাকৰণ ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাই, তেন্তে কোৰআনৰ বক্তব্য কেনেকৈ শুদ্ধ হ’ব পাৰে?  তেতিয়া যিকোনো ব্যক্তিয়ে যিকোনো বস্তু অনুবাদ কৰিব।  একেই অনুবাদ কৰা হৈছিল।  আল্লাহৰ লিখনিৰ গুণগত মান বজাই ৰাখিব পৰা যায় যদিহে আল্লাহৰ বাণীবোৰ যি ভাষাত অৱতীৰ্ণ হৈছিল সেই ভাষাৰ নিয়ম অনুসৰি অনুবাদ কৰা হয়।  ” هودًى لِّلّنَّاسِ ” যিটো মানুহৰ হিদায়তৰ বাবে।

গতিকে এই আয়াত ২:১৮৫ পদৰ কথাত মানুহৰ হিদায় আৰু হিদায়তৰ বাবে কোৰআনত থকা আৰু ৰমজানত মানুহৰ ওচৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা আমাৰ ওপৰত থকা পথ প্ৰদৰ্শক বিধানৰ কথা কোৱা হৈছে।  কৰ্তব্য আৰোপ কৰা হ’ল।  ৰমজানত সুপৰিচিত ৰূপ "আল" যোগ কৰা হোৱা নাছিল কাৰণ সুপৰিচিত বিশেষ্য "ৰমজান" ব্যৱহাৰ কৰিলে কোৰআনৰ বাৰ্তা জনসাধাৰণৰ মাজত প্ৰেৰণ কৰাৰ দায়িত্ব কেৱল এটা ৰমজানৰ বাবে সংৰক্ষিত হ'ব য'ত পবিত্ৰ নবী l আৰু পবিত্ৰ নবী (ছঃ)ক কাৰাগাৰত বন্দী কৰা হৈছিল।  ছাহাবীসকলৰ কৰ্তব্য আছিল আল্লাহৰ বাৰ্তা জনসাধাৰণৰ মাজলৈ প্ৰেৰণ কৰা, আনহাতে আল্লাহৰ উদ্দেশ্য আছিল প্ৰতিটো ৰমজানত মানুহৰ মাজত কোৰআন প্ৰেৰণ কৰা।  ৰমজানত কোৰআন অৱতীৰ্ণ হোৱা বুলি দাবী কৰাসকলেও বুজিব লাগে যে কোৰআনত কোনো বিশেষ ৰমজানৰ কথা কোৱা হোৱা নাই য’ত কোৰআন অৱতীৰ্ণৰ দৰে বিশেষ ঘটনা সংঘটিত হৈছিল।  শব্দটো আহে।  গতিকে মানুহৰ বাবে "Hudًى لِّلِنَّاسِ" পৰ্যন্ত হিদায়তৰ মূল নীতি কোৱাৰ পিছত এই হিদায়তৰ বাক্য অৰ্থাৎ "Hudًى لِّلّنَّاسِ" ৰ বাক্য "و" সংযোগ আখৰৰ সৈতে পৃথক বাক্যৰ আকাৰত কোৱা হৈছে।

  ” وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْحُدَى” মানে “আৰু পথ প্ৰদৰ্শক সত্য” ৷

  "بَيِّنَاتٍ"ৰ আচলতে অৰ্থ হৈছে "মাজত" অৰ্থাৎ BETWEEN ঠিক যেনেকৈ বিধায়িনী দলে ৰাজ্যিক আইনখনৰ সৰু সৰু দফাবোৰ উল্লেখ কৰাৰ আগতে BETWEEN শব্দটো লিখে কাৰণ আইনৰ মাজত কি আছে সেয়া এতিয়া উল্লেখ কৰা হৈছে।  গৈ আছে।

  আমাৰ পণ্ডিতসকলে "বায়িননাট"ৰ অৰ্থ "নিৰ্দেশনাৰ চিন" হিচাপে লৈছিল যাতে এই পদৰ প্ৰথম পদত কোৱা আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো লুকুৱাই ৰাখিব লাগে আৰু নিয়মবোৰ নিচৰ ওপৰত ৰাখি সংযোগৰ আখৰটো (ৱ) থাকিব লাগে  .  কোৰআনৰ অৰ্থ বিকৃত কৰি আগলৈ অহা বস্তু আৰু তাৰ পিছত অহা বস্তুবোৰ এনেদৰে মিহলাই দিব লাগে যাতে সৰ্বশক্তিমান আল্লাহ তা‘আলাই কঠোৰভাৱে নিষেধ কৰা কামবোৰক কৰিবলৈ আজ্ঞা কৰি জনসাধাৰণৰ আগত উপস্থাপন কৰিব লাগে।  বুজিবলগীয়া কথাটো হ'ল যেতিয়া "Hūdًى لِّلْنَّاسِ" বাক্যত হিদায়ত বা হিদায়তৰ বাক্য আহিছিল, তেন্তে "وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْحَدَى" ত হিদায়তৰ চিনবোৰ পুনৰাবৃত্তি কৰাৰ অৰ্থ কি?

এইটোৱেই হৈছে সেই হিদায়তৰ সাৰ যিটো সংযোজন (و)ৰ পৰা আৰম্ভ কৰা হৈছে যিটো কোৰআনত বৰ্ণনা কৰা হিদায়তৰ প্ৰথম আৰু সম্পূৰ্ণ দফা।  য'ত "ৱাল-ফুৰকান"ৰ অৰ্থ হৈছে "আৰু পৃথক কৰা হৈছে", "বিচ্ছিন্ন কৰা হৈছে", "কাটি দিয়া হৈছে"।  "ফুৰকান" আচলতে আৰবী ভাষাৰ মূল শব্দ "ফাৰক"ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে।  ই একেটা পাৰ্থক্যকে হিচাপ আৰু গণিতৰ প্ৰশ্নত "বিভিন্ন" হিচাপেও ব্যৱহাৰ কৰা হয় আৰু য'ত ২ আৰু ৪ ৰ পাৰ্থক্যক ২ বোলা হয়।  সেইটো হ’ল ঋণাত্মক (MINUS)।  "ফামান" অৱশ্যেই শব্দৰ আৰম্ভণিতে যিয়েই "F" আহে, তেন্তে সেই কথাটো অতি বাধ্যতামূলক, অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু অতি নিৰ্ণায়ক আৰু একেবাৰে শুদ্ধ আৰু "মানুহ"ৰ অৰ্থ হ'ল যিয়েই নহওক কিয় (WHOEVER)।  "মিনকুম" মানে আপোনালোক সকলোৰে পৰা।" "মিন" আৰু "কুম" হৈছে যিসকলক সম্বোধন কৰা হৈছে তেওঁলোকৰ বহুবচন সৰ্বনাম। "আল-শ্বহৰ" শব্দৰ সৈতে অহাৰ অৰ্থ মাহ বা খ্যাতি নহয়, বৰঞ্চ নিৰ্দিষ্ট চন্দ্ৰ,  যাক চান্দ খুদা বুলি কোৱা হৈছিল।কোৰআনত য'তেই ঈশ্বৰৰ চন্দ্ৰৰ কথা কোৱা হৈছিল, তাতেই ইয়াক "আল-শ্বহৰ" অৰ্থাৎ মানুহৰ বাবে সংৰক্ষিত আৰু "আল-শ্বহৰ" অৰ্থাৎ নিষিদ্ধ চন্দ্ৰ বুলি কোৱা হৈছিল।

  ” فِلْيَسُمْهُ ” আৰবী ভাষাৰ এটা যৌগিক শব্দ যিটো নিজৰ মাজতে এটা বাক্য।  প্ৰথম "চ" য়ে নিজৰ সত্য কৈছে।  ইয়াৰ পিছত পিছৰটোত "কাৰণ"ৰ অৰ্থ দিয়া হৈছে অৰ্থাৎ "ইয়াছুম" বৰ্তমান কালত এটা ক্ৰিয়া আৰু এইটোৱেই আমাৰ পণ্ডিতসকলে ৰোজা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা ৰোজা, কিন্তু কোৰআনত এইটোৱেই ৰোজা আৰু ইয়াৰ বহুবচন  "কাৰোবা এজনৰ বাবে উপবাস"।  কাৰো কথা নুশুনাকৈ থিয় হৈ কাৰোবাৰ পক্ষত থিয় দিয়াৰ শব্দত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।  "ফালিসুমহু"ৰ শেষত অহা "হ" আচলতে তৃতীয় বস্তু বা তৃতীয় ব্যক্তিৰ একবচন সৰ্বনাম, যাক অনুপস্থিত সৰ্বনাম বুলিও কোৱা হয়।  এই সৰ্বনামটো পোনে পোনে "আল-শ্বহৰ" অৰ্থাৎ তাৰ বাবে ৰোজা (আল-শ্বহৰ)লৈ উভতি যায়।

  বাৰু, আমাৰ পণ্ডিতসকলৰ মতে আমিও "ইয়াছুম"ৰ অৰ্থ ৰোজা বুলি লওঁ, যাৰ পৰা এই সম্পূৰ্ণ বাক্য "ৱাল-ফুৰকান-ফিমান শ্বহীদ মিংকুম আল-শ্বহৰ ফালিয়াছুমহ"ৰ অৰ্থ হ'ব যে "আৰু সেই মানুহবোৰ কাটি পেলালে।"  আপোনাৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে।"  বিচ্ছিন্ন যি চন্দ্ৰ ঈশ্বৰৰ বাবে উপবাসে”

  যদি আমি আমাৰ আলিমসকলৰ অনুৰোধত এই আয়াতত "আল-শ্বহৰ" শব্দটোৰ অৰ্থ ৰমজান মাহ বুলি লওঁ, তেন্তে কোৰআনৰ এই দফাটোৰ অৰ্থ আৰু অধিক স্পষ্ট হৈ পৰে।  এই ক্ষেত্ৰত কোৰআনৰ এই শব্দৰ অৰ্থ হ'ব "ৱাল-ফুৰকান-ফি-মান-শ্বহিদ-মিনকুম-উল-শ্বহৰ-ফলিয়া-ছুম্মা" সেইটোৱেই হ'ব যে "তোমালোকৰ মাজৰ যিজনে মাহত ৰোজা ৰাখে।"  ৰমজান আপোনাৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে বিচ্ছিন্ন"।

  এয়া আল্লাহৰ বাণীৰ অলৌকিকতা যে চয়তানে যিমানেই চেষ্টা নকৰক কিয় আল্লাহৰ বক্তব্য সলনি কৰিব নোৱাৰে কিন্তু মুকলি চকুৰে চালে আল্লাহৰ বক্তব্যৰ অৰ্থ চয়তান কৰা সকলৰ বিৰুদ্ধে যায়।

 এতিয়া "আপুনি" বুলি কোৱা সকল কোন?  এই বাৰ্তা অৰ্থাৎ এই বাৰ্তা অৰ্থাৎ আল্লাহৰ হজৰত মহম্মদ আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকল নিশ্চয় এইসকল লোক।

  যেন কোৰআনৰ এই আয়াতত, "মাহৰ মাহৰ পৰা শ্বহীদৰ মুখ ৱালফুৰকান, তেওঁৰ দিনৰ যোগফল" বুলি স্পষ্টকৈ উল্লেখ আছে যে "ৰমজানত যিয়ে ৰোজা ৰাখে তেওঁ একেবাৰেই মুছলমান নহয়।"  , কিন্তু এজন মুশ্বৰিক, কাফিৰ আৰু অমুছলমান।"

  এই পদৰ বাকী সবিশেষ পিছত ব্যাখ্যা কৰা হ’ব কাৰণ পাঠটো দীঘলীয়া আৰু বুজিব নোৱাৰা হ’ব।

  এতিয়া ৰোজা ৰখা বা নকৰাটো আপোনাৰ পছন্দ।  এইটো আল্লাহৰ আদেশ যিটো আপোনালোকৰ সন্মুখত বিতংভাৱে বুজাই দিয়া হৈছে।

  ৰমজানৰ আগমন আহিল আৰু ইয়াৰ ভৱিষ্যৎ আদৰণিৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলোৱা হৈছে।  জিঅ' নিউজে "দিল দিল ৰমজান" ধ্বনি দিয়াৰ লগতে আন উৰ্দু টেলিভিছন চেনেলসমূহেও "লাবিক ইয়া ৰমজান"ৰ শ্লোগান প্ৰতিধ্বনিত কৰিছে।  কিন্তু এই প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ কোনো এটাই শ্লোগান উত্থাপন কৰাৰ পূৰ্বে ৰমজানৰ বাস্তৱতাক অন্ততঃ গৱেষণা কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই।

+++ Urdu to English to Assamese