Note(112:1-4)

Note(112:1-4)

.

(Google translate, no guarantee: Main below:

টোকা(১১২:১-৪)এই চুৰাত আল্লাহৰ সংজ্ঞা আৰু তেওঁৰ অত্যাৱশ্যকীয় বৈশিষ্ট্যসমূহ দিয়া হৈছে। এই চুৰাৰ প্ৰথম আয়াতত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে

 আহাদিয়াহ বা একত্বৰ বৈশিষ্ট্য।  "ঘোষণা কৰক: তেওঁ একমাত্ৰ আল্লাহ।"  "এক" শব্দ।

 (আহাদ)ৰ অৰ্থ হৈছে ঐক্য, স্বকীয়তা আৰু সামগ্ৰিকতা।  ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে আত্মপৰিচয়, আত্মসামঞ্জস্যতা আৰু একতা। বাহিৰৰ পৰা অহা একোৱেই ইয়াত লজমেণ্ট সুৰক্ষিত কৰিব নোৱাৰে।  ইয়াৰ ঐক্যৰ সমান্তৰাল ক’তো নাই

 বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড।  

দ্বিতীয় পদত উল্লেখ কৰা হৈছে

 সমাদিয়াহ বা আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ ঐশ্বৰিক বৈশিষ্ট্য।  এই শব্দটোৱে স্বাধীনতা, আত্মনিৰ্ভৰশীলতাক বুজায়

 আৰু স্বাৱলম্বীতা।  ছামাদ হৈছে সেই সত্তা যিটো কেৱল নিজৰ আত্মাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আৰু আন একোৰ ওপৰত নহয়, ক

 যি সত্তা চিৰস্থায়ী আৰু একেবাৰে মুক্ত।  

তৃতীয় পদ, "তেওঁ জন্ম নিদিয়ে। তেওঁৰ জন্মও হোৱা নাছিল।"  আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ আল্লাহৰ বৈশিষ্ট্যক বুজায়।  আল্লাহ, নিৰপেক্ষ আত্মা হিচাপে, আত্ম-

 জীৱিত।  আল্লাহ, চূড়ান্ত আত্মা প্ৰজননৰ স্বাভাৱিক প্ৰক্ৰিয়াৰ জৰিয়তে সৃষ্টি হোৱা নাছিল আৰু তেওঁও সন্তান জন্ম দিয়া নাই, সেইবাবেই তেওঁৰ কোনো পুত্ৰ, অংশীদাৰ, উত্তৰাধিকাৰী নাই

 বা সঁচাকৈয়ে তেওঁৰ লগত স্থান লাভ কৰিবলৈ কোনো।  

চতুৰ্থ আৰু শেষ পদ, "তেওঁৰ তুলনাত কোনো নাই"।

 আন এটা ঐশ্বৰিক বৈশিষ্ট্যক বুজায়।  আল্লাহ অনন্য: তেওঁ আমি দেখা বা জনা কোনো বস্তুৰ দৰে নহয় আৰু তেওঁৰ তুলনামূলক কোনো নাই।  সেয়েহে ভাবিবলৈ যে মানুহ যিয়ে কষ্টেৰে বুজিব পাৰে তেওঁ বাস কৰা পৃথিৱীখনে ঈশ্বৰক আগুৰি ধৰিব পাৰে, যিজনে আকাশ আৰু পৃথিৱীক টিকিয়াই ৰাখে, তেওঁ হৈছে ক

 বৃহৎ পৰিমাণৰ মোহ।  কাফিৰৰ বাবে যিজনে এনে সত্তাক নাকচ কৰে, তেওঁ যে এনে কোনো আল্লাহ নাই সেই কথা সন্দেহৰ ছাঁৰ বাহিৰত জানিব পাৰে বুলি কোৱাটো অসীম অহংকাৰৰ কাম।  মন কৰিবলগীয়া এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা হ’ল যে আহাদ, আহাদিয়া, ৱাহিদ আৰু তোৱাইদ (মূল:

 A'H'D) সকলোৰে অৰ্থৰ সত্তা (একতা, ঐক্য) একেই কাৰণ এই সকলোবোৰ একেটা মূলৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে।

 কিছুমান মানুহে গঠনৰ বিষয়ে অজ্ঞাত, আৰবী শব্দৰ বিষয়ে কয় যে ‘তাওহিদ’ আৰু ‘ৱাহিদ’ৰ আছে

 বিভিন্ন শিপা, কিন্তু নিয়মবোৰ আওকাণ বা অৱহেলা নকৰালৈকে এইটো সম্ভৱ নহয়।  ৰ ধাৰণা

 tawhid (একতা) সমালোচনাত্মক আৰু কোৰআনৰ সমগ্ৰ বাৰ্তাটোত চলি থাকে।  সেয়েহে নিযুক্তি দিবলৈ তেওঁৰ প্ৰতি পত্নী, পুত্ৰ, পুত্ৰ বা কন্যা কোৰআনৰ শিক্ষাৰ এটা মৌলিক নীতিৰ বিৰোধী

 আল্লাহৰ বিষয়ে, আৰু ইও যুক্তিসংগত নহয়।  আন যিকোনো কৰ্তৃপক্ষক বিশ্বাস কৰা, গ্ৰহণ কৰা আৰু স্বীকাৰ কৰা (দূত, পুৰোহিত, নেতা, মতবাদ, আদেশ, আইন আদি)ক আল্লাহৰ (বা কোৰআন, তেওঁৰ

 প্ৰকাশিত পথনিৰ্দেশনা) হৈছে শ্বিৰ্ক, উচ্চ দেশদ্ৰোহ।  আল্লাহৰ কোনো সমান নাই আৰু তেওঁৰ অংশ নিযুক্ত কৰিবলৈ

 আন কাৰোবাৰ প্ৰতি সাৰ্বভৌমত্ব হ'ল আল্লাহৰ সত্তাৰ সত্তাৰ বিপৰীতে পৰম আৰু তেওঁ সৃষ্টি কৰা সকলো বস্তুৰ ওপৰত সৰ্বশক্তিমান।  

ত্ৰিত্ব: খ্ৰীষ্টানৰ ধাৰণা

 ত্ৰিত্বই কয় যে পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা বেলেগ বেলেগ ব্যক্তি তথাপিও একে

 ঈশ্বৰ.  কিন্তু, যুক্তিগতভাৱে তিনিটা কথা বেলেগ হ’ব নোৱাৰে আৰু তথাপিও একে হ’ব নোৱাৰে যিহেতু আক্ষৰিকভাৱে বেলেগ

মানে একে নহয়, আৰু একে শব্দৰ অৰ্থ বেলেগ নহয়।  এই মতবাদ বিভ্ৰান্তিকৰ।  আচৰিত কথাটো হ’ল খ্ৰীষ্টান ত্ৰিত্ববাদী

 স্পষ্ট বৈপৰীত্যৰ মাজতো তেওঁলোক একেশ্বৰবাদী বুলি বিশ্বাস কৰে।  আনহাতে এজনৰ বাবে সম্ভৱ

 ঈশ্বৰৰ একাধিক বৈশিষ্ট্য থকাটো, এক ঈশ্বৰৰ বাবে কোনো বস্তু বা যিকোনো ব্যক্তি হোৱাটো সম্ভৱ নহয়

 তেওঁৰ বাহিৰেও আন এজন, আৰু কেৱল একমাত্ৰ ঈশ্বৰ আছে বুলি মানি লোৱাটোৱে তেওঁ আছে বুলি কৰা দাবীক নস্যাৎ কৰে

 নিজৰ বাহিৰে আন কোনোবা বা আন কোনোবা।  ঈশ্বৰৰ বিভিন্ন দিশ থাকিব পাৰে, কিন্তু প্ৰতিটো দিশ কোনো দেৱতা নহয়

 আৰু নিজেই সাৰ্বভৌম সত্তা হ'ব নোৱাৰে, অন্যথা সাৰ্বভৌমত্ব এইদৰে বিভক্ত হয়, বা ভাগ কৰা হয়, যিটো তেতিয়া চিন্তা কৰিবলৈ অতি অদ্ভুত পৰিস্থিতিত পৰিণত হয়।  ঈশ্বৰক কিয় প্ৰয়োজন হ’ব বা সঁচাকৈয়ে কিয় বিচাৰিব

 এইটো?  ঈশ্বৰে যিকোনো কাম কৰিব পাৰে বুলি বিশ্বাস কৰাটোও প্ৰশ্নবোধক যদিও ঈশ্বৰৰ শক্তি আছে বুলি কোৱাটো সত্য

 সকলো বস্তুৰ ওপৰত।  ত্ৰিত্বৰ মতবাদ, পুত্ৰক বলিদানৰ দ্বাৰা হত্যা, ত্ৰাণকৰ্তাৰ প্ৰয়োজনীয়তা এই সকলোবোৰ

 আমি ইয়াত কিয় আছো তাৰ প্ৰকৃত অৰ্থৰ পৰা ডাইভাৰচন।  মানুহে ওপৰলৈ উঠিব এটা উচ্চ বিমানলৈ

 অস্তিত্ব তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাৰ পৰিমাপেৰে, আত্মত্যাগী দেৱতাৰ যোগেদি কৰুণা আৰু অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা নহয়-

 মানুহৰ বেশত ত্ৰাণকৰ্তা, কিন্তু তেওঁলোকে মঙ্গলৰ দ্বাৰা যি মৰ্যাদা আৰু সন্মান লাভ কৰিছে

 তেওঁলোকৰ কৰ্মৰ।  পদসমূহ চাওক : ১৭:৪২;  ২১:২২;  ২১:৯৯-১০০;  ২৩:৯১।  জীৱন: ৩:১৪২ ; ২৩:১১৫;  ৪০:১১;  ৫১:৫৬;  ৬৭:২;  ৯০:৪;  ৯৪:১-৮।  ত্ৰিত্ব:৪:১৭১ পদ চাওক।

(১৭:৪২

قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا

কোৱা, ‘যদি তেওঁৰ লগত আৰু ইলাহ থাকিলেহেঁতেন যিদৰে সিহঁতে দাবী কৰি কয়, তেন্তে সিহঁতে আৰছ-অধিপতিৰ (নৈকট্য লাভৰ) উপায় অন্বেষণ কৰি ফুৰিলেহেঁতেন’।

.

২১:২২

لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ

যদি এই দুয়োৰে (আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ) মাজত আল্লাহৰ বাহিৰে বহু ইলাহ থাকিলহেঁতেন, তেন্তে উভয়েই বিশৃংখল হৈ গ’লহেঁতেন। এতেকে সিহঁতে যি বৰ্ণনা কৰে তাৰ পৰা আৰছৰ অধিপতি আল্লাহ অতি পৱিত্ৰ।

.

২১:৯৯-১০০

لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ

যদি সিহঁত ইলাহ হ’লহেঁতেন তেন্তে সিহঁতে জাহান্নামত প্ৰৱেশ নকৰিলেহেঁতেন; আৰু সিহঁত আটায়ে তাত স্থায়ী হ’ব,

২১:১০০

لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ

তাত থাকিব সিহঁতৰ চিঞৰ-বাখৰ আৰু আৰ্তনাদ, সেইকাৰণে সিহঁতে তাত একোৱে শুনা নাপাব;

.

২৩:৯১

مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَٰهٍ ۚ إِذًا لَذَهَبَ كُلُّ إِلَٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

আল্লাহে কোনো সন্তান গ্ৰহণ কৰা নাই, আৰু তেওঁৰ লগত আন কোনো ইলাহও নাই; যদি থাকিলহেঁতেন তেন্তে প্ৰত্যেক ইলাহে নিজ নিজ সৃষ্টিক লৈ পৃথক হৈ গ’লহেঁতেন আৰু এজনে আনজনৰ ওপৰত প্ৰাধান্য বিস্তাৰ কৰিলেহেঁতেন। সিহঁতে আল্লাহৰ প্ৰতি যিবোৰ আৰোপ কৰে সেইবোৰৰ পৰা তেওঁ অতি পৱিত্ৰ অতি মহান!

.

৩:১৪২

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ

তোমালোকে ভাৱা নেকি যে তোমালোকে (এনেই) জান্নাতত প্ৰৱেশ কৰিবা অথচ আল্লাহে এতিয়াও তোমালোকৰ মাজত কোনে জিহাদ কৰিছে আৰু কোন ধৈৰ্যশীল সেয়া প্ৰকাশ কৰা নাই?

.

২৩:১১৫

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ

‘তোমালোকে ভাবিছিলা নেকি যে, আমি তোমালোকক অনৰ্থক সৃষ্টি কৰিছো আৰু তোমালোকক আমাৰ ওচৰলৈকে ওভোতাই আনা নহ’ব?

etc.

.

ত্ৰিত্ব:৪:১৭১

৪:১৭১

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَىٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۖ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ ۚ انْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ ۚ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ ۘ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا

হে আহলে কিতাব! তোমালোকে নিজৰ ধৰ্মত গুলু নকৰিবা (সীমা চেৰাই নাযাবা) আৰু আল্লাহৰ বিষয়ে সত্যৰ বাহিৰে আন একো নকবা। মাৰইয়ামৰ পুত্ৰ ঈছা মছীহ কেৱল এজন আল্লাহৰ ৰাছুল আৰু তেওঁৰ বাণী, যিটো তেওঁ মাৰইয়ামৰ ওচৰত প্ৰেৰণ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ তৰফৰ পৰা এটা ৰূহ। সেয়ে তোমালোকে আল্লাহ আৰু তেওঁৰ ৰাছুলসকলৰ ওপৰত ঈমান আনা আৰু 'তিনি' বুলি নকবা, (এনে উক্তি) পৰিত্যাগ কৰা, এইটোৱেই তোমালোকৰ বাবে কল্যাণকৰ। আল্লাহ হৈছে এজন ইলাহ, তেওঁৰ সন্তান হ’ব—তেওঁ এনে কথাৰ পৰা পৱিত্ৰ-মহান। আকাশমণ্ডলত যি আছে আৰু পৃথিৱীত যি আছে সেই সকলো আল্লাহৰেই; আৰু কৰ্মবিধায়কৰূপে আল্লাহেই যথেষ্ট।

 .

Main:

Note(112:1-4)This Sura gives the definition of God and His essential attributes. The first verse of this Sura emphasizes the 

attributes of ahadiyyah or Oneness. "Proclaim: He is the One and only God." The word "One" 

(ahad) connotes unity, uniqueness and wholeness. It implies self-identity, self-consistency and 

integrity. Nothing from outside can secure a lodgement in it. Its unity is not paralleled anywhere in 

the universe. The second verse refers to the 

Divine attribute of samadiyyah or self-dependence. The term signifies independence, self-reliance 

and self-sufficiency. Samad is the being which depends only on its own Self and on nothing else, a 

being which is eternally enduring and absolutely free. The third verse, "He does not beget. Nor was He begotten." refers to another important Divine attribute. God, as the Absolute Self, is self-

subsistent. God, the ultimate Self did not come into being through the natural process of procreation and neither does He procreate, that is why he does not have a son, partner, inheritor 

or indeed any to rank with Him. The fourth and last verse, "There is none comparable with Him," 

refers to another Divine attribute. God is unique: He is not like anything we have seen or known and there is none comparable to Him. Therefore to think that man who can barely understand the 

world he lives in can encompass God, the One who sustains the heavens and the earth, is a 

delusion of great magnitude. For a disbeliever, the one who rejects such a being, to say that he can know beyond a shadow of doubt that no such God exists, is an act of immeasurable arrogance. An important point to note is that the words ahad, ahadiyya, wahid and tawhid (Root: 

A'H'D) all have the same essence of meaning (oneness, unity) as they all stem from the same root. 

Some people, unaware of the structure, of Arabic words say that 'tawhid' and 'wahid' have 

different roots, but this is not possible unless the rules are ignored or neglected. The concept of 

tawhid (oneness) is critical and runs throughout the message in the Quran. Therefore to assign a 

spouse, son, sons or daughters to Him is against a fundamental principle of Quranic teaching 

about God, and neither is it logical. To believe, accept and concede to any other authority 

(messengers, priests, leaders, doctrines, decrees, laws etc.) as equal to God (or the Quran, His revealed guidance) is shirk, high treason. God has no equal and to assign a share of His sovereignty to anyone else is to go against the very essence of God's being as supreme and omnipotent over and above everything He has created. Trinity: The concept of the Christian Trinity states that the Father, the Son, and the holy Spirit are DIFFERENT persons yet the SAME god. But, logically, three things cannot be different and yet the same since different literally means NOT THE SAME, and the word same means NOT DIFFERENT. This doctrine is confusing, to say the least, and a conflict that cannot be resolved. Strangely enough, Christian Trinitarians believe they are monotheists despite the obvious contradiction. While it is possible for the One God to possess multiple attributes, it is not possible for the One God to be anything or anyone other than Himself, and accepting that there is only the One God, negates the claim that He is SOMEONE or OTHER than Himself. God can have different aspects, but each aspect is not a god and cannot be a sovereign entity by itself, otherwise the sovereignty is thus divided, or shared, which then becomes a situation too bizarre to contemplate. Why would God need or indeed want this? The belief that God can do anything is also questionable, but it is true to say that God has power over all things. The doctrine of the trinity, sacrificial killing of a son, the need for a saviour are all diversions from the real meaning of why we are here. People will move up to a higher plane of existence by the measure of their endeavour, not by pity and grace through a self-sacrificing god-saviour in the guise of a man, but with dignity and honour which they have earned by the goodness of their deeds. See verses : 17:42; 21:22; 21:99-100; 23:91. Life: see verses 3:142; 23:115; 40:11; 51:56; 67:2; 90:4; 94:1-8. Trinity:see verse 4:171.sig.

.

arranged by syedraf