NOTEPAD IV-sajada-sam

NOTEPAD IV-sajada-sam

.

Notepads comprise observations which informed parts of my 

process, and are included for interest.

sajada — to submit

It is true that in standard Arabic sajada can denote the lowering 

of one’s body towards the ground. For example, it can be used 

to describe a camel lowering itself to allow a rider to mount. 

However, the salient point is that of submission to an authority 

or directive, a condition for which the physical process is a mere 

expression.

To illustrate the distinction, let’s say a camel were to lower itself 

not on command prior to a race but for some reason of its own 

during a race. This would be the same physical action as before 

the race, but it would not be sajada because the context would 

show it to be an act of rebellion or defiance, or one arising from 

some other motivation known to the camel and not originating 

with the rider.

The question, then, is in what sense the Qur’an uses the verb 

sajada.

It is easy to demonstrate that the Qur’an employs the s-j-d root 

in contexts where physical prostration is impossible as a value; 

for example where the adverb sujjadan is used with regard to 

entering a city (2:58, 4:154, 7:161). It is not possible to enter a 

city with one’s forehead on the ground, or at any rate, extremely 

impractical, especially if one is expected to fight a battle 

— which is the case in the instances cited here.

The broader question now extends to the verb proper. 

At 12:4 Yūsuf has a dream in which eleven stars and the sun 

and the moon are sājidīn to him. The items named are spherical 

in the modern conception — and at the least round in the 

ancient conception — and suspended in space. It is physically 

impossible for a round thing suspended in space to prostrate in 

any meaningful sense for at least two reasons: firstly, it has no 

head, so the best it could manage is to roll around and, secondly, 

because in space there is no ground. 

It can submit or obey, however.

The corollary to the point above is found at 12:100 where the 

dream is fulfilled. A typical Traditionalist rendering of the 

beginning of 12:100 reads: 

And he raised his parents upon the throne, and they bowed 

to him in prostration. And he said, “O my father, this is the 

explanation of my vision of before. My Lord has made it 

reality[...]1

The operative verb in this case (rendered above bowed) does not 

mean to bow at all; it means to fall down (Arabic — kharra) and 

it is used in that sense in every instance: 7:143, 12:100, 16:26, 

17:107, 17:109, 19:58, 19:90, 22:31, 25:73, 32:15, 34:14, 38:24. 

1 Qur’anic verses in italics are from The Qur’an – Arabic Text with 

Corresponding English Meanings by Saheeh International.

It is used of Mūsā falling down unconscious and Sulaymān falling 

down dead. This is not bowing, or even any kind of controlled 

prostration. Perhaps collapse is a good way of summarising the 

action in such contexts.

The core features of the verse in question are these:

• Yūsuf raised his two parents (the object is in the dual) upon 

the throne

• They (plural) fell down (i.e. collapsed) sājidūn (rendered by 

the Traditionalist as in prostration)

• Yūsuf converses with his father

Aged parents raised on thrones are not given to falling prostrate. 

That which falls is in the masculine plural and indicates the 

brothers, who had every reason to seek Yūsuf’s forgiveness and 

good graces. And it is while they are so placed that Yūsuf turns 

to his father and speaks to him. 

That is the plain reading of the text.

Even if we wink at the fact that kharra means fall down and 

not prostrate or bow the scene still does not place Yūsuf’s aged 

parents on the floor — they have been raised upon the throne 

and Yūsuf is speaking with his father (unless we are to say that 

Yūsuf placed his aged parents on the throne then quickly threw 

them on the floor so he could speak to them). 

More dramatically, if sajada really meant prostrate at 12:4, we 

would have a scenario at 12:100 in which not only has Yūsuf’s 

famous dream not been fulfilled (since Yaʿqūb is conversing with 

his son rather than lying prostrate on the floor), but in which 

two great prophets of God, both knowing that sajada in fact 

means to physically prostrate — are colluding together in a bare-

faced lie at the culmination of perhaps the greatest historical 

drama of all time (namely, pretending together that the dream 

has been factually fulfilled when they both know that it has not). 

However, if sajada indicates submit (to the will of another) there 

is no conflict since Yaʿqūb has complied with his son’s wishes: he 

has come to the land from which his son called him and is placed 

where his son put him.

For the reasons I have summarised above, I am fully satisfied 

in my own mind that sajada does not — and cannot — denote 

purely physical prostration in the Qur’an, and that its sense can 

only be that of the subjection or submission of the will to the 

authority of another.

The s-j-d root is also found in combination with alqā (to fall). 

But, again, the significance, albeit physical as with the brothers 

at 12:100, is primarily an act of submission or of admitting 

defeat. It is not an act of worship (7:120, 20:70, 26:46) and nor 

is it controlled prostration in the sense which the Traditionalist 

wishes to ascribe to it. 

I translate sajada across the entire text as to submit.

The meaning and use of masjid (which is based on the s-j-d root) 

is discussed in Notepad VII.

(Google translate no guarantee:

নোটপেডত পৰ্যবেক্ষণসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয় যিয়ে মোৰ কিছু অংশক অৱগত কৰিছিল

 প্ৰক্ৰিয়া, আৰু আগ্ৰহৰ বাবে অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে।

 sajada — জমা দিয়া

 এইটো সঁচা যে মানক আৰবী ভাষাত সাজাদাই নিম্নগামীক বুজাব পাৰে

 মাটিৰ ফালে নিজৰ শৰীৰৰ।  যেনে, ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি

 উট এটাই নিজকে তললৈ নমাই অনাৰ বৰ্ণনা কৰা যাতে এজন আৰোহীক মাউণ্ট কৰিব পৰা যায়।

 কিন্তু গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল কোনো কৰ্তৃপক্ষৰ ওচৰত বশৱৰ্তী হোৱা

 বা নিৰ্দেশনা, এনে এটা অৱস্থা যাৰ বাবে ভৌতিক প্ৰক্ৰিয়াটো এটা মাত্ৰ

 অভিব্যক্তি.

 পাৰ্থক্যটোৰ উদাহৰণ দিবলৈ ধৰক উট এটাই নিজকে তললৈ নমাই দিব লাগিছিল

 দৌৰৰ আগতে আদেশত নহয় কিন্তু নিজৰ কোনো কাৰণত

 দৌৰৰ সময়ত।  এইটো আগৰ দৰেই শাৰীৰিক ক্ৰিয়া হ’ব

 জাতিটো, কিন্তু ই সজাদা নহ’ব কাৰণ প্ৰসংগটোৱে হ’ব

 ইয়াক বিদ্ৰোহ বা অৱজ্ঞাৰ কাৰ্য্য বা তাৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা কাৰ্য্য বুলি দেখুৱাওক

 উটটোৱে জনা আৰু উৎপত্তি নোহোৱা আন কিছুমান প্ৰেৰণা

 ৰাইডাৰৰ লগত।

 গতিকে প্ৰশ্নটো হ’ল কোৰআনে কি অৰ্থত ক্ৰিয়াটো ব্যৱহাৰ কৰিছে

 সজাদা।

 কোৰআনত যে s-j-d মূল ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে সেয়া সহজেই প্ৰমাণ কৰিব পাৰি

 যিবোৰ প্ৰসংগত শাৰীৰিক প্ৰণাম মূল্য হিচাপে অসম্ভৱ;

 উদাহৰণস্বৰূপে য'ত সুজ্জাদান বিভক্তি ব্যৱহাৰ কৰা হয়

 এখন নগৰত প্ৰৱেশ কৰা (২:৫৮, ৪:১৫৪, ৭:১৬১)।  প্ৰৱেশ কৰা সম্ভৱ নহয় ক

 কপাল মাটিত ৰাখি চহৰখন, বা যিকোনো মূল্যতে, অত্যন্ত

 বিশেষকৈ যদি কোনোবাই যুদ্ধ কৰিব বুলি আশা কৰা হয়

 — যিটো ইয়াত উল্লেখ কৰা দৃষ্টান্তবোৰত হয়।

 বহল প্ৰশ্নটো এতিয়া প্ৰপ’ৰ্ট ক্ৰিয়াটোলৈকে বিস্তৃত হৈ পৰিছে।

 ১২:৪ বজাত ইউছুফে এটা সপোন দেখিছে য'ত এঘাৰটা তৰা আৰু সূৰ্য্য

 আৰু চন্দ্ৰ তেওঁৰ বাবে ছাজিদীন।  নাম দিয়া বস্তুবোৰ গোলাকাৰ

 আধুনিক ধাৰণাত — আৰু অন্ততঃ ঘূৰণীয়া...

 প্ৰাচীন ধাৰণা — আৰু মহাকাশত ওলমি থকা।  ই শাৰীৰিকভাৱে

 মহাকাশত ওলমি থকা ঘূৰণীয়া বস্তু এটাই প্ৰণাম কৰাটো অসম্ভৱ

 অন্ততঃ দুটা কাৰণত যিকোনো অৰ্থপূৰ্ণ অৰ্থ: প্ৰথমতে, ইয়াৰ কোনো অৰ্থ নাই

 মূৰ, গতিকে ই পৰিচালনা কৰিব পৰা সৰ্বোত্তম কামটো হ'ল ইফালে সিফালে গুটিয়াই যোৱা আৰু দ্বিতীয়তে,

 কাৰণ মহাকাশত কোনো মাটি নাথাকে।

 ই অৱশ্যে জমা দিব পাৰে বা মানি চলিব পাৰে।

 ওপৰৰ বিন্দুটোৰ ফল ১২:১০০ বজাত পোৱা যায় য'ত...

 সপোন পূৰণ হয়।  ৰ এটা সাধাৰণ পৰম্পৰাবাদী ৰেণ্ডাৰ

 12:100 ৰ আৰম্ভণিতে পঢ়ে:

 তেওঁ নিজৰ পিতৃ-মাতৃক সিংহাসনত উঠাই দিলে আৰু তেওঁলোকে প্ৰণাম কৰিলে

 তেওঁক প্ৰণাম কৰি।  আৰু তেওঁ ক’লে, “হে মোৰ পিতৃ, এইটোৱেই হৈছে...

 মোৰ আগৰ দৃষ্টিভংগীৰ ব্যাখ্যা।  মোৰ প্ৰভুৱে বনাইছে

 বাস্তৱতা[...]১

 এই ক্ষেত্ৰত কাৰ্য্যকৰী ক্ৰিয়াই (ওপৰত নমস্কাৰ কৰা) নকৰে

 আচলতে প্ৰণাম কৰা মানে;  ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে তললৈ পৰি যোৱা (আৰবী — kharra) আৰু...

 প্ৰতিটো দৃষ্টান্ততে সেই অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰা হয়: ৭:১৪৩, ১২:১০০, ১৬:২৬,

 ১৭:১০৭, ১৭:১০৯, ১৯:৫৮, ১৯:৯০, ২২:৩১, ২৫:৭৩, ৩২:১৫, ৩৪:১৪, ৩৮:২৪।

 ১ ইটালিক লিখা কোৰআনৰ আয়াত The Qur’an – Arabic Text with...

 ছাহী ইণ্টাৰনেশ্যনেলৰ দ্বাৰা সংশ্লিষ্ট ইংৰাজী অৰ্থ।

 ইয়াত মুছা অচেতন হৈ পৰি আৰু চুলেমান পতিত হোৱাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়

 ডাউন ডেড।  এইটো প্ৰণাম কৰা নহয়, আনকি কোনো ধৰণৰ নিয়ন্ত্ৰিতও নহয়

 প্ৰস্থান কৰা।  হয়তো পতনটোৱেই হৈছে ৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰাৰ এটা ভাল উপায়

 এনে প্ৰসংগত কাৰ্য্য।

 প্ৰশ্ন কৰা পদটোৰ মূল বৈশিষ্ট্যসমূহ হ’ল-

 • ইউছুফে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ দুজনক (বস্তুটো দ্বৈতত আছে) ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল

 সিংহাসন

 • তেওঁলোক (বহুবচন) তললৈ পৰিল (অৰ্থাৎ ভাঙি গ’ল) sajidūn (rendered by

 প্ৰচাৰৰ দৰে পৰম্পৰাবাদী)

 • ইউছুফে পিতৃৰ সৈতে কথা-বতৰা পাতে

 সিংহাসনত ডাঙৰ-দীঘল হোৱা বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃক প্ৰণাম কৰিবলৈ দিয়া নহয়।

 যিটো পৰে সেয়া পুংলিঙ্গ বহুবচনত থাকে আৰু ই বুজায়

 ভাইসকল, যিসকলৰ ইউছুফৰ ক্ষমা বিচৰাৰ সকলো কাৰণ আছিল আৰু...

 ভাল অনুগ্ৰহ।  আৰু সেইবোৰ ইমান স্থাপন কৰি থকাৰ সময়তে ইউছুফে ঘূৰি যায়

 পিতৃৰ ওচৰত কথা পাতে।

 সেইটোৱেই হৈছে পাঠটোৰ সাধাৰণ পঠন।

 খৰা মানে তললৈ পৰি যোৱা আৰু...

 প্ৰণাম বা প্ৰণাম নকৰা দৃশ্যটোৱে এতিয়াও ইউছুফৰ বয়সীয়াল লোকক স্থান নিদিয়ে

 পিতৃ-মাতৃক মজিয়াত — তেওঁলোকক সিংহাসনত উঠাই দিয়া হৈছে

 আৰু ইউছুফে তেওঁৰ পিতৃৰ লগত কথা পাতি আছে (যদিহে আমি তেনেকৈ ক’ব নোখোজো

 ইউছুফে নিজৰ বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃক সিংহাসনত বহুৱাই দিলে তাৰ পিছত দ্ৰুতগতিত দলিয়াই দিলে

 তেওঁলোকক মজিয়াত থৈ দিলে যাতে তেওঁ তেওঁলোকৰ লগত কথা পাতিব পাৰে)।

অধিক নাটকীয়ভাৱে, যদি সঁচাকৈয়ে সজাদাৰ অৰ্থ আছিল ১২:৪ ত প্ৰণাম কৰা, আমি...

 12:100 ত এটা পৰিস্থিতি হ’ব য’ত কেৱল ইউছুফৰ নহয়

 বিখ্যাত সপোন পূৰণ হোৱা নাই (যিহেতু ইয়াকুবে কথা পাতি আছে

 তেওঁৰ পুত্ৰক মজিয়াত প্ৰণাম কৰি পৰি থকাতকৈ), কিন্তু য'ত

 ঈশ্বৰৰ দুজন মহান ভাববাদী, দুয়োজনে সেই সজাদক আচলতে জানিছিল

 মানে শাৰীৰিকভাৱে প্ৰণাম কৰা — একেলগে গোপন বুজাবুজি কৰি আছে।

 সম্ভৱতঃ আটাইতকৈ ডাঙৰ ঐতিহাসিকৰ শিখৰত মিছাৰ সন্মুখীন হৈছিল

 সৰ্বকালৰ নাটক (যেনে, একেলগে অভিনয় কৰা যে সপোন

 বাস্তৱিকতে পূৰণ হৈছে যেতিয়া দুয়োজনে জানে যে সেয়া হোৱা নাই)।

 কিন্তু যদি সজাদাই তাত (অন্যৰ ইচ্ছাত) বশ হোৱাৰ ইংগিত দিয়ে

 কোনো সংঘাত নহয় কাৰণ ইয়াকুবে নিজৰ পুত্ৰৰ ইচ্ছা মানি লৈছে: তেওঁ

 যি দেশৰ পৰা তেওঁৰ পুত্ৰই তেওঁক মাতিছিল আৰু ৰখা হৈছে, সেই দেশলৈ আহিছে

 য'ত তেওঁৰ পুতেকে তেওঁক ৰাখিছিল।

 ওপৰত সামৰি লোৱা কাৰণবোৰৰ বাবে মই সম্পূৰ্ণ সন্তুষ্ট

 মোৰ নিজৰ মনত সেই সজাদাই বুজাব নোৱাৰে — আৰু নোৱাৰেও

 কোৰআনত বিশুদ্ধ শাৰীৰিক চিজদা, আৰু ইয়াৰ ইন্দ্ৰিয়ই কৰিব পাৰে

 কেৱল ইচ্ছাপত্ৰৰ বশৱৰ্তী বা জমা দিয়াৰটোৱেই হওক

 আনৰ কৰ্তৃত্ব।

 s-j-d মূলটোও alqā (পৰি যোৱা)ৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ পোৱা যায়।

 কিন্তু, আকৌ, তাৎপৰ্য্য, যদিও ভাই-ভনীসকলৰ দৰে শাৰীৰিক

 ১২:১০০ বজাত, মূলতঃ জমা দিয়াৰ বা স্বীকাৰ কৰাৰ কাৰ্য্য

 হৰুওৱা.  ই কোনো উপাসনাৰ কাম নহয় (৭:১২০, ২০:৭০, ২৬:৪৬) আৰু নহয়

 পৰম্পৰাবাদীয়ে যি অৰ্থত নিয়ন্ত্ৰিত প্ৰস্তাব কৰে

 ইয়াৰ লগত জড়িত হ’ব বিচাৰে।

 মই জমা দিয়াৰ দৰে সমগ্ৰ পাঠটোৰ ওপৰেৰে সাজাদা অনুবাদ কৰো।

 মছজিদৰ অৰ্থ আৰু ব্যৱহাৰ (যিটো s-j-d মূলৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে)

 নোটপেড VII ত আলোচনা কৰা হৈছে।

.

Arranged Syedraf