38:21-Note

38:21 AND YET, has the story of the litigants come within thy ken - [the story of the two] who surmounted the walls of the sanctuary [in which David prayed]?

.

Note:

[The story which, according to the oldest sources at our disposal, is alluded to in verses 21-26 affects the question as to whether God's elect, the prophets - all of whom were endowed, like David, with "wisdom and sagacity in judgment" - could or could not ever commit a sin: in other words, whether they, too, were originally subject to the weaknesses inherent in human nature as such or were a priori endowed with an essential purity of character which rendered each of them incapable of sinning" (masum). In the form in which it has been handed down from the earliest authorities , the story contradicts the doctrine - somewhat arbitrarily developed by Muslim theologians in the course of the centuries - that prophets cannot sin by virtue of their very nature, and tends to show that their purity and subsequent sinless ness is a result of inner struggles and trials and, thus, represents in each case a moral achievement rather than an inborn quality.

(Google translate no guarantee:

আমাৰ হাতত থকা আটাইতকৈ পুৰণি উৎসসমূহৰ মতে, ২১-২৬ পদত যিটো কাহিনীৰ উল্লেখ কৰা হৈছে, সেই কাহিনীটোৱে এই প্ৰশ্নটোক প্ৰভাৱিত কৰে যে ঈশ্বৰৰ মনোনীত ভাববাদীসকল - যিসকল সকলোকে দায়ূদৰ দৰে "বিচাৰত জ্ঞান আৰু বুদ্ধি"ৰে সজ্জিত কৰা হৈছিল নেকি?  - কেতিয়াও পাপ কৰিব পাৰিলে বা কৰিব নোৱাৰিলে: আন কথাত ক'বলৈ গ'লে, তেওঁলোকো প্ৰথমে মানুহৰ স্বভাৱৰ অন্তৰ্নিহিত দুৰ্বলতাৰ অধীন আছিল নেকি বা প্ৰাকৃতিকভাৱে এক অপৰিহাৰ্য চৰিত্ৰৰ বিশুদ্ধতাৰে সজ্জিত আছিল নেকি যিয়ে তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেককে পাপ কৰিবলৈ অক্ষম কৰি তুলিছিল  " (মাছুম)। যি ৰূপত ইয়াক আদিম কৰ্তৃপক্ষৰ পৰা প্ৰেৰণ কৰা হৈছে , কাহিনীটোৱে এই মতবাদৰ বিৰোধিতা কৰিছে - যিটো শতিকাৰ ভিতৰত মুছলমান ধৰ্মতত্ত্ববিদসকলে কিছু পৰিমাণে ইচ্ছাকৃতভাৱে বিকশিত কৰিছিল - যে নবীসকলে নিজৰ স্বভাৱৰ দ্বাৰাই পাপ কৰিব নোৱাৰে,  আৰু দেখুৱাবলৈ প্ৰৱণতা থাকে যে তেওঁলোকৰ বিশুদ্ধতা আৰু পৰৱৰ্তী পাপহীনতা আভ্যন্তৰীণ সংগ্ৰাম আৰু পৰীক্ষাৰ ফল আৰু, সেয়েহে, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে ই এটা জন্মগত গুণৰ পৰিৱৰ্তে এক নৈতিক কৃতিত্বক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।

According to most of the commentators, the two "litigants" who suddenly appeared before David were angels sent to bring home to him his sin. It is possible, however, to see in their appearance an allegory of David's own realization of having sinned: voices of his own conscience which at last "surmounted the walls" of the passion that had blinded him for a time.

বেছিভাগ ধাৰাভাষ্যকাৰৰ মতে, হঠাতে দায়ূদৰ আগত হাজিৰ হোৱা "বিবাদকাৰী" দুজন আছিল তেওঁৰ পাপক তেওঁৰ ওচৰলৈ ঘৰলৈ আনিবলৈ পঠোৱা স্বৰ্গদূত।  কিন্তু তেওঁলোকৰ চেহেৰাত দায়ূদে পাপ কৰা বুলি নিজৰ উপলব্ধিৰ এটা ৰূপক দেখা পোৱাটো সম্ভৱ: তেওঁৰ নিজৰ বিবেকৰ মাত যিবোৰে অৱশেষত তেওঁক কিছু সময়ৰ বাবে অন্ধ কৰি ৰখা আবেগৰ "দেৱালবোৰ অতিক্ৰম কৰিলে"।(as)].