20:81-Verse/Note-asad

20:81-Verse/Note-asad

🟡২০:৮১

كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ

তোমালোকক আমি যি জীৱিকা দান কৰিছো তাৰ পৰা পৱিত্ৰ বস্তুসমূহ খোৱা*1 আৰু এই বিষয়ে সীমালঙ্ঘন নকৰিবা*2, অন্যথা তোমালোকৰ ওপৰত মোৰ ক্ৰোধ আপতিত হ’ব; আৰু যাৰ ওপৰত মোৰ ক্ৰোধ আপতিত হয় অৱশ্যে সি ধ্বংস হৈ যায়।*3

.

20:81 "Partake of the good things which We have provided for you as sustenance,*1 but do not transgress therein the bounds of equity*2 lest My condemnation fall upon you: for, he upon whom My condemnation falls has indeed thrown himself into utter ruin!"*3(as).

Note*1

The reference to God's bestowal of "manna (mann) and quails (salwa)" upon the Israelites during their wanderings in the Sinai Desert after their exodus from Egypt is found in the Qur'an in two other places as well (namely, in 2:57 and 7:160). According to Arab philologists, the term mann denotes not only the sweet, resinous substance exuded by certain plants of the desert, but also everything that is "bestowed as a favour", i.e., without any effort on the part of the recipient. Similarly, the term salwa signifies not merely "a quail" or "quails", but also "all that makes man content and happy after privation" (Qamus). Hence the combination of these two terms denotes, metonymically, the gift of sustenance freely bestowed by God upon the followers of Moses.

Note*2

Or: "do not behave in an overweening manner" - i.e., "do not attribute these favours to your own supposed excellence on account of your descent from Abraham".

Note*3

There is almost complete unanimity among the classical commentators in that God's "condemnation" (ghadab, lit., "wrath") is a metonym for the inescapable retribution which man brings upon himself if he deliberately rejects God's guidance and "transgresses the bounds of equity".

.

টোকা *1

মিচৰৰ পৰা গুচি যোৱাৰ পিছত চিনাই মৰুভূমিত বিচৰণ কৰাৰ সময়ত ইস্ৰায়েলীসকলক ঈশ্বৰে "মান্না (মান) আৰু বতা চৰাই (ছালৱা)" প্ৰদান কৰাৰ উল্লেখ কোৰআনত আন দুটা ঠাইতো পোৱা যায় (যেনে, ২  :৫৭ আৰু ৭:১৬০)।  আৰব ভাষাবিদসকলৰ মতে, mann শব্দটোৱে কেৱল মৰুভূমিৰ কিছুমান উদ্ভিদে নিৰ্গত হোৱা মিঠা, ৰজনী পদাৰ্থক বুজায় নহয়, কিন্তু সেই সকলোবোৰকো বুজায় যিটো "উপকূল হিচাপে প্ৰদান কৰা হয়", অৰ্থাৎ গ্ৰাহকৰ ফালৰ পৰা কোনো প্ৰচেষ্টা নকৰাকৈ।  একেদৰে ছালৱা শব্দটোৱে কেৱল "এটা বতা চৰাই" বা "বতা চৰাই"কে বুজাই নহয়, "বঞ্চনাৰ পিছত মানুহক সন্তুষ্ট আৰু সুখী কৰা সকলো" (কামুছ)কো বুজায়।  সেয়েহে এই দুটা শব্দৰ সংমিশ্ৰণে, মেটানিমিলি, ঈশ্বৰে মোচিৰ অনুগামীসকলক মুক্তভাৱে প্ৰদান কৰা জীৱিকাৰ উপহাৰক বুজায়।

 টোকা*2

 বা: "অতিশয় আচৰণ নকৰিব" - অৰ্থাৎ, "অব্ৰাহামৰ পৰা আপোনাৰ বংশৰ বাবে এই অনুগ্ৰহবোৰ আপোনাৰ নিজৰ কল্পিত উৎকৃষ্টতাৰ বাবে আৰোপ নকৰিব"।

টোকা*3

 ধ্ৰুপদী ধাৰাভাষ্যকাৰসকলৰ মাজত প্ৰায় সম্পূৰ্ণ একমত আছে যে ঈশ্বৰৰ "নিন্দা" (ঘদাব, আক্ষেপ, "ক্ৰোধ") হৈছে সেই অনিবাৰ্য প্ৰতিশোধৰ বাবে যিটো মানুহে ইচ্ছাকৃতভাৱে ঈশ্বৰৰ নিৰ্দেশনাক অস্বীকাৰ কৰে আৰু "সততাৰ সীমা অতিক্ৰম কৰে" তেন্তে নিজৰ ওপৰত আনে  "।

।।।

Google translate no guarantee - syedraf