Condition of salvation(পৰিত্ৰাণৰ চৰ্ত।)

২:৬২(Unity of All Submitters)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

নিশ্চয় যিসকলে ঈমান আনিছে আৰু যিসকলে ইয়াহুদী হৈছে  লগতে নাছাৰা  আৰু ছাবেয়ীসকলৰ  যিসকলে আল্লাহ আৰু শেষ দিৱসৰ প্ৰতি ঈমান আনে আৰু সত্কাম কৰে, সিহঁতৰ বাবে সিহঁতৰ প্ৰতিপালকৰ ওচৰত পুৰষ্কাৰ আছে; আৰু সিহঁতৰ কোনো ভয় নাই আৰু সিহঁত চিন্তিতও নহ’ব ।
.

2:62 note edip

➡️ Assamese Google translate below.

August 23, 2021

Condition of salvation.

Regardless of religion, ritual, language, nationality, and books followed, any individual who fulfills these three requirements attains eternal salvation. Based on these criteria, Socrates who risked his life for promoting dialectic reasoning and rejecting the polytheistic religion of his countrymen was a muslim. Similarly, Maimonides who considered God as the Prime Mover, Rabi Judah ben Samuel who witnessed one of the greatest divine signs and stood against religious distortion, Leibniz who regarded God as the creator and coordinator of monads, Galileo who studied and appreciated God's signs in the heavens and stood against religious charlatans, Darwin who traveled the world and studied God's biological creation with diligence and open mind, Newton who studied God's laws in the universe and showed the wisdom and courage to reject Trinity and deity of Jesus by arguing that this Christian doctrine to be contradictory to the first Commandment in the scripture, and many of those who fit the description of the Quranic verse 2:62, yes all according to the Quran might be considered muslims.

Those who judge a person's eternal salvation by whether they carry an Arabic name or not, are not following the Quranic definition of islam; instead they are following a diabolic definition made by Arab nationalists.

The conditions listed in this verse are explained in detail within the context of the Quran. For instance, a person is not considered to be acknowledging God if he or she associates partners or ordained mediators with Him, or follows the teachings and restrictions falsely attributed to Him. Furthermore, such a belief is not accepted if it is mere lip service or to conform to a particular group; it must be based on reason, evidence, and intuition. Acknowledging the hereafter implies acknowledging the hour, the day of resurrection and the day of judgment in which none except God will be the sole authority. Leading a righteous life is also defined in the Quran. For instance, righteousness requires a desire and action of sharing a portion of one's possessions--be it knowledge, talents, services, or wealth--with others, while appreciating his or her own. It also means maintaining honesty, integrity, and justice with good intention, while fighting against aggression and oppression.

The Quran refers to the followers of the New Testament with the word Nasara (Nazarenes), rather than Masihiyyun (Christians). The root of the word has several implications. First, it might have originated from the Semitic word NaSaRa (to support), and originated from the answer given by the disciples of Jesus when he asked for their support for his cause (61:14). Or, it could have originated from the birth place of Jesus, Nazareth. Perhaps, it has a linguistic and historical link to both origins. Also, see 5:82.

Knowing the motive of the Gospel authors to establish a stronger messianic link between Jesus and King David, by binding him through genealogy and birthplace, some scholars of theology justifiably question whether Bethlehem was the actual birthplace of Jesus, as is commonly accepted. Though Matthew acknowledges the fact that Jesus was called Nazarene (Matthew 2:23 ), both Matthew and Luke mention Bethlehem as his birthplace. However, Mark, which was written earlier, mentions Nazareth as the birthplace of Jesus instead of Bethlehem: "And it came to pass in those days, that Jesus came from Nazareth of Galilee, and was baptized of John in Jordan" (Mark 1:9 ). For the Biblical verses referring to Nazareth, see (Matthew 2:23 ; 4:13; 21:11; 26:71; Mark 1:9,24 ; 10:47; 14:67; 16:6; Luke 1:26 ; 2:4; 4:16; 18:37; 24:19; John 1:45-46 ; 18:5; 19:19; Acts 2:22 ; 3:6; 4:10; 6:14; 10:38; 22:8; 26:9).

According to Christian scholars, such as Easton, "The name Christian was given by the Greeks or Romans, probably in reproach, to the followers of Jesus. It was first used at Antioch (Acts 11:26 ). The names by which the disciples were known among themselves were 'brethren,' 'the faithful,' 'elect,' 'saints,' 'believers.' But as distinguishing them from the multitude without, the name 'Christian' came into use, and was universally accepted. This name occurs but three times in the New Testament (Acts 11:26 ; 26:28; 1Peter 4:16)." It seems that some followers of Jesus adopted the name attributed to them by their enemies, and some continued using one of their earlier names, Nazarenes.

As for the word Sabiene, it is mistranslated as a proper name by the majority of commentators. In fact, it derives from the Arabic word SaBaA, meaning to be an apostate, or ‘the follower of other religions.’ Hadith books use this word as an accusation of Meccan mushriks directed against Muhammed when he started denouncing the religion of his people; they described his conversion to the system of Islam with the verb SaBaA.

⬇️
Google translate as it found,No guarantee:
টোকা:
পৰিত্ৰাণৰ চৰ্ত।

ধৰ্ম, ৰীতি-নীতি, ভাষা, জাতীয়তা আৰু অনুসৰণ কৰা কিতাপ যিয়েই নহওক কিয়, এই তিনিটা প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰা যিকোনো ব্যক্তিয়ে অনন্ত পৰিত্ৰাণ লাভ কৰে।  এই মাপকাঠীসমূহৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ডায়েলেক্টিক যুক্তিৰ প্ৰচাৰ আৰু দেশবাসীৰ মুশ্বৰিক ধৰ্মক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ বাবে নিজৰ জীৱন বিপদত পেলোৱা চক্ৰেটিছ আছিল এজন মুছলমান।  একেদৰে ঈশ্বৰক প্ৰধান গতিশীল হিচাপে গণ্য কৰা মাইমনিডিছ, ৰবি জুদা বেন চেমুৱেল যিয়ে অন্যতম মহান ঐশ্বৰিক চিন প্ৰত্যক্ষ কৰি ধৰ্মীয় বিকৃতিৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিছিল, লাইবনিজ যিয়ে ঈশ্বৰক মনাডৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু সমন্বয়ক হিচাপে গণ্য কৰিছিল, গেলিলিও যিয়ে ঈশ্বৰৰ চিনবোৰ অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু শলাগ লৈছিল  স্বৰ্গত থিয় হৈ ধৰ্মীয় চাৰ্লেটনৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিছিল, ডাৰউইন যিয়ে পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু অধ্যৱসায় আৰু মুকলি মনৰে ঈশ্বৰৰ জৈৱিক সৃষ্টিৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিছিল, নিউটন যিয়ে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত ঈশ্বৰৰ নিয়মসমূহ অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু যীচুৰ ত্ৰিত্ব আৰু দেৱতাক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ জ্ঞান আৰু সাহস দেখুৱাইছিল যে এই খ্ৰীষ্টান মতবাদ  শাস্ত্ৰৰ প্ৰথম আজ্ঞাৰ বিৰোধী হ'বলৈ, আৰু কোৰআনৰ আয়াত ২:৬২ৰ বৰ্ণনাৰ লগত খাপ খোৱা বহুতেই, হয় কোৰআন অনুসৰি সকলোকে মুছলমান বুলি গণ্য কৰা হ'ব পাৰে।

যিসকলে এজন ব্যক্তিৰ চিৰন্তন পৰিত্ৰাণৰ বিচাৰ কৰে, তেওঁলোকে আৰবী নাম বহন কৰে নে নকৰে, তেওঁলোকে ইছলামৰ কোৰআনৰ সংজ্ঞা অনুসৰণ কৰা নাই;  বৰঞ্চ তেওঁলোকে আৰব জাতীয়তাবাদীসকলে দিয়া এটা পৈশাচিক সংজ্ঞা অনুসৰণ কৰিছে।

এই আয়াতত উল্লেখ কৰা চৰ্তসমূহ কোৰআনৰ প্ৰসংগৰ ভিতৰত বিতংভাৱে ব্যাখ্যা কৰা হৈছে।  উদাহৰণস্বৰূপে, এজন ব্যক্তিয়ে যদি তেওঁৰ সৈতে অংশীদাৰ বা নিযুক্ত মধ্যস্থতাকাৰীক সংযুক্ত কৰে, বা তেওঁৰ ওপৰত মিছাকৈ আৰোপ কৰা শিক্ষা আৰু বাধাসমূহ অনুসৰণ কৰে তেন্তে তেওঁ ঈশ্বৰক স্বীকাৰ কৰা বুলি গণ্য কৰা নহয়।  তদুপৰি, এনে বিশ্বাস যদি কেৱল ওঁঠৰ সেৱা কৰা হয় বা কোনো বিশেষ গোটৰ লগত খাপ খুৱাই লোৱা হয় তেন্তে সেয়া গ্ৰহণ কৰা নহয়;  ই যুক্তি, প্ৰমাণ আৰু অন্তৰ্দৃষ্টিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি হ’ব লাগিব।  পৰকালক স্বীকাৰ কৰাৰ অৰ্থ হ’ল সেই সময়, পুনৰুত্থানৰ দিন আৰু বিচাৰৰ দিনক স্বীকাৰ কৰা য’ত ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন কোনোৱেই একমাত্ৰ কৰ্তৃত্ব নহ’ব।  সৎ জীৱন যাপন কৰাটোও কোৰআনত উল্লেখ কৰা হৈছে।  উদাহৰণস্বৰূপে, ধাৰ্মিকতাৰ বাবে নিজৰ সম্পত্তিৰ এটা অংশ--সেয়া জ্ঞান, প্ৰতিভা, সেৱা বা ধন--আনৰ সৈতে ভাগ-বতৰা কৰাৰ ইচ্ছা আৰু কাৰ্য্যৰ প্ৰয়োজন হয়, একে সময়তে নিজৰ সম্পত্তিৰ শলাগ লয়।  ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল আগ্ৰাসন আৰু অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াৰ সমান্তৰালভাৱে সৎতা, সততা, আৰু ন্যায় সৎ উদ্দেশ্যৰে বজাই ৰখা।

কোৰআনত নতুন নিয়মৰ অনুগামীসকলক নাছাৰা (নাজাৰেন) শব্দৰে উল্লেখ কৰা হৈছে, মাছহিয়ুন (খ্ৰীষ্টান) নহয়।  শব্দটোৰ মূলৰ কেইবাটাও প্ৰভাৱ আছে।  প্ৰথমতে, ইয়াৰ উৎপত্তি হয়তো চেমিটিক শব্দ NaSaRa (সমৰ্থন কৰা)ৰ পৰা হৈছিল, আৰু যীচুৰ শিষ্যসকলে তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ বাবে তেওঁলোকৰ সমৰ্থন বিচৰাৰ সময়ত দিয়া উত্তৰৰ পৰা উৎপত্তি হৈছিল (৬১:১৪)।  বা, ইয়াৰ উৎপত্তি যীচুৰ জন্মস্থান নাচৰতৰ পৰা হ’ব পাৰিলেহেঁতেন।  হয়তো, দুয়োটা উৎপত্তিৰ লগত ইয়াৰ ভাষিক আৰু ঐতিহাসিক সম্পৰ্ক আছে।  লগতে, ৫:৮২ পদ চাওক।

শুভবাৰ্তাৰ লেখকসকলে যীচু আৰু ৰজা দায়ূদৰ মাজত অধিক শক্তিশালী মচীহৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাৰ উদ্দেশ্য জানি, বংশাৱলী আৰু জন্মস্থানৰ জৰিয়তে তেওঁক বান্ধি ৰাখি, ধৰ্মতত্ত্বৰ কিছুমান পণ্ডিতে ন্যায্যভাৱে প্ৰশ্ন কৰে যে বৈথলেহম যীচুৰ প্ৰকৃত জন্মস্থান আছিল নেকি, যিটো সাধাৰণতে গ্ৰহণ কৰা হয়।  যদিও মথিয়ে এই কথা স্বীকাৰ কৰিছে যে যীচুক নাচৰীয়া বুলি কোৱা হৈছিল (মথি ২:২৩ ), মথি আৰু লূক দুয়োজনে বৈৎলেহমক তেওঁৰ জন্মস্থান হিচাপে উল্লেখ কৰিছে।  কিন্তু মাৰ্ক, যিটো আগতে লিখা আছিল, বৈৎলেহমৰ পৰিৱৰ্তে নাচৰতক যীচুৰ জন্মস্থান হিচাপে উল্লেখ কৰিছে: "আৰু সেই দিনবোৰত যীচু গালীলৰ নাচৰতৰ পৰা আহি যোহনৰ দ্বাৰা যৰ্দ্দনত বাপ্তিস্ম পালে" (মাৰ্ক ১:  ৯ ).  নাচৰতক উল্লেখ কৰা বাইবেলৰ পদবোৰৰ বাবে চাওক (মথি ২:২৩ ; ৪:১৩; ২১:১১; ২৬:৭১; মাৰ্ক ১:৯,২৪ ; ১০:৪৭; ১৪:৬৭; ১৬:৬; লূক ১:২৬  ২:৪;৪:১৬;১৮:৩৭;২৪:১৯;যোহন ১:৪৫-৪৬;১৮:৫;১৯:১৯;পাঁচনিৰ কৰ্ম ২:২২;৩:৬;৪:১০;৬:১৪;১০  :৩৮;২২:৮;২৬:৯)।

ইষ্টনৰ দৰে খ্ৰীষ্টান পণ্ডিতসকলৰ মতে, "খ্ৰীষ্টান নামটো গ্ৰীক বা ৰোমীয়াসকলে, সম্ভৱতঃ নিন্দা কৰি, যীচুৰ অনুগামীসকলক দিছিল। ইয়াক প্ৰথমে আন্তিয়খিয়াত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল (পাঁচনিৰ কৰ্ম ১১:২৬ )। যি নামেৰে শিষ্যসকলে।"  তেওঁলোকৰ মাজত ‘ভাই’, ‘বিশ্বাসী’, ‘নিৰ্বাচিত’, ‘সন্ত’, ‘বিশ্বাসী’ বুলি জনা গৈছিল।  কিন্তু তেওঁলোকক বাহিৰৰ ভিৰৰ পৰা পৃথক কৰাৰ দৰে, 'খ্ৰীষ্টান' নামটো ব্যৱহাৰ হ'ল, আৰু ইয়াক সৰ্বজনীনভাৱে গ্ৰহণ কৰা হ'ল। এই নামটো নতুন নিয়মত মাত্ৰ তিনিবাৰহে পোৱা যায় (পাঁচনিৰ কৰ্ম ১১:২৬ ; ২৬:২৮; ১পিতৰ ৪:১৬)।"  এনে লাগে যেন যীচুৰ কিছুমান অনুগামীয়ে তেওঁলোকৰ শত্ৰুসকলে তেওঁলোকক আৰোপ কৰা নামটো গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু কিছুমানে তেওঁলোকৰ পূৰ্বৰ এটা নাম নাচৰীয়া ব্যৱহাৰ কৰি থাকিল।

ছাবিয়েনে শব্দটোৰ কথা ক’বলৈ গ’লে ইয়াক গৰিষ্ঠসংখ্যক ধাৰাভাষ্যকাৰে সঠিক নাম হিচাপে ভুলকৈ অনুবাদ কৰিছে।  আচলতে ইয়াৰ উৎপত্তি আৰবী শব্দ SaBaA ৰ পৰা আহিছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে ধৰ্মভ্ৰষ্ট হোৱা, বা ‘অন্য ধৰ্মৰ অনুগামী।’ হাদীছৰ কিতাপত এই শব্দটো মহম্মদে নিজৰ লোকসকলৰ ধৰ্মক নিন্দা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত মক্কা মুছ্ৰিকসকলৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দেশিত অভিযোগ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে;  তেওঁলোকে তেওঁৰ ইছলাম ব্যৱস্থালৈ ৰূপান্তৰিত হোৱাৰ বিষয়ে SaBaA ক্ৰিয়াৰে বৰ্ণনা কৰিছিল।

.. arranged... syedraf...